Verzoekje: Domaine Andron AOC Haut-Médoc Saint-Seurin de Cadourne 2009

Een blend van de druivenrassen merlot 60%, cabernet sauvignon 35% en cabernet franc 5%, 22 maanden houtrust, alcohol is 14% maar liefst. Topjaar 2009, de oplettende lezer weet dat mijn persoonlijke voorkeur voor Bordeaux uitgaat naar 2010 en van deze wijn in het bijzonder weet ik dat wel zeker want ik heb ze allebei al eens op een proeverij geprobeerd. Mariëlla Beukers schreef er ook al over op haar site Wijnkronieken in januari 2012, klik HIER voor dat artikel, vond hem toen nog wat aan de jonge kant en had hem eigenlijk een jaar later nogmaals willen proberen. Het is nu januari 2015, de wijn heeft in mijn kelder drie extra jaartjes kunnen rusten en op deze biodynamisch gunstige dag proef ik 'm. Qua kleur nog steeds een jonkie, diep donkerpaars, intensiteit 4 uit 5. Een licht belegen geur, hout, zwoel zwart maar ook vers rood fruit, tikje animaal, licht kruidig, in de verste verte ruik ik zelfs een hintje winegums, tabak. Gisteravond geopend, niet gekaraffeerd, toen één glas uitgeschonken en nu, 18 uur later, is hij een stuk minder gesloten, mooie neus. In de mond een licht zoetje in de aanzet, tannines (2 uit 5) zijn afgerond, hoge zuren, speekselopwekkend, enorm sappig, een beetje dropperig in de afdronk die niet bijster lang is maar zeker niet kort te noemen. Het alcoholpercentage vertaalt zich niet naar enige disbalans op dat punt, de wijn als geheel is überhaupt goed in balans, veel fruit, nu meer rood dan zwart zelfs ondanks dat de neus anders suggereert, pruim, kers, een lichte kruidigheid, hout goed in de wijn verweven, hij komt op mij behoorlijk elegant over, niet log of vermoeiend, hier blijf je van nippen. Met gerecht of zonder, ik proef 'm zonder en geniet met volle teugen, elk volgend glas lekkerder dan het vorige. Bewaren? Kan maar waarom zou je? Wanneer je deze jaargang nog hebt liggen in je kelder: open die fles en geniet ervan.

Pfaff AOC Alsace Pinot Gris Riesling Tête-à-Tête 2013

Normaal gesproken 'kook ik naar de wijn', oftewel, ik zoek eerst een wijn uit die me op dat moment aanspreekt en daar verzin ik dan een gerecht bij. Vandaag ging dat niet op, ik ging naar m'n zus en moest dus eten 'wat de pot schaft'. Aangezien ík de wijn meebreng wil ik wel even weten wat we dan gaan eten. De pot schafte een Ottolenghi gerecht, tagliatelle met walnoten en citroen, klik HIER voor het recept. Overige ingrediënten, niet geheel onbelangrijk overigens, room, Parmezaanse kaas, peterselie en salie. Hmm, salie ken ik niet, even Googelen. Een vrij aromatisch en smaakvol kruid. Er zit verder geen vlees in het gerecht dus mijn gedachten gaan meteen uit naar een geurige en kruidige, stevige witte. Pinot gris, gewurztraminer, grüner veltliner, geen van drieën heb ik op voorraad, althans niet als monocépage. Wel een blend van pinot gris met riesling, blendverhouding onbekend, alcohol is 12,5%, geen hout. Licht goudgeel in het glas. Aromatisch, beetje weeïg, tropisch fruit, lychee, peer, meloen, gele appel. Een zoetje in de aanzet, tongtinteling, speekselopwekkend, kruidig, romig, lychee, vol van smaak door met name de pinot gris, enorm hoge zuren van de riesling. De wijn was heerlijk en de combinatie perfect, een 1+1=3 momentje. De wijn in kwestie komt van 'La Cave des Vignerons de Pfaffenheim' en is ook bekend onder de naam 'Black Tie'. Aanrader.

Château Preuillac AOC Médoc 2005

Tot voor kort was het bezit van dit Château in de Bordeaux nog een Frans/Nederlands onderonsje, onlangs is het verkocht aan 'de Chinezen', zoals dat steeds vaker schijnt te gebeuren. Een aantal moeilijke oogstjaren op rij was de aanleiding tot de verkoop. Dat gold gelukkig niet voor 2005, een topjaar in Bordeaux. Gebruikte druivenrassen merlot 60% en cabernet sauvignon 40%, veertien maanden houtopvoeding in Frans eiken, alcohol is 13%. Helder, diep donkerrood in het glas, intensiteit 4 uit 5. In de neus hout, op dag twee was dit beter geïntegreerd, enorm rijp zwoel zwart fruit, ontzettend jammig, ingekookt fruit, milky, kruidig, stophoest. In de mond hoge zuren, stevige maar rijpe tannines, bittertje, hout goed gedoseerd, zondoorstoofd zwart fruit, tikje belegen, hoge smaakintensiteit. Op dag twee komt er iets meer rood fruit naar voren, ook nog wat chocola en mokka, het mondgevoel is wat fluweliger. Toevallig heb ik wat hete groene Griekse pepers voorhanden. Ik ga er van uit dat dit een hele slechte combinatie zal zijn maar dat valt reuze mee, de wijn blijft fier overeind en krijgt zelfs iets van een zoetje dankzij het contrast aan smaken. Prachtige wijn, bij voorkeur naast de maaltijd, kan zeker nog vijf jaar in de kelder blijven rusten.

Château Grand Corbin AOC Saint-Émilion Grand Cru 2003

In 2003 was er in grote delen van Europa een hittegolf. Wijnen uit de 'getroffen' gebieden van dat jaar ouderen wat sneller, komen eerder wat 'vermoeid' of 'uitgeput' over en moet je vroeger openen dan wijnen uit topjaren. Thuis doe ik drie dagen met een fles wijn. Deels omdat ik na twee glazen op een avond al genoeg heb maar ook omdat ik wil weten of er ontwikkeling zit in de geur en smaak gedurende die periode. Bij de wijn die ik nu bespreek was dat weer overduidelijk het geval. Alcohol is 13%, druivenrassen merlot, cabernet franc en cabernet sauvignon, twaalf maanden in Frans eiken waarvan 50% nieuwe vaten. Sinds 2012 is het Château gepromoveerd tot 'Grand Cru Classé de Saint-Émilion'. Donkerrood in het glas, licht oranje in de rand, klein beetje droesem. Het aroma op dag 1: rijp, hout, zwart fruit, fris. Op dag 2 was opeens het rode fruit op de voorgrond getreden en het hout naar de achtergrond verwezen. Op dag 3 had de oxidatie de overhand gekregen. De smaak op dag 1: beetje groen, bittertje, rijp zwart fruit, alcoholisch, hout, chocola, rokerig. Geen balans, het hout en de alcohol waren te aanwezig. Op dag 2 echter leek het wel alsof er meer zuren waren, het alcohol-level gedaald was en er hout-extractie had plaatsgevonden. De wijn was veel beter in balans en het aanwezige fruit was frisser, eerder rood dan zwart. Op dag 3 was het over. De wijn was geoxideerd, voor mij niet meer drinkbaar. Behalve het open-moment met betrekking tot het oogstjaar is dus ook het proefmoment zelf nog van belang. Bij veel wijnen loont het om ze enkele uren van tevoren te karafferen of decanteren. Hoeveel uur echter is van meerdere factoren afhankelijk. Smalle of brede karaf? Oude wijn of jonge wijn? Klassiek jaar of topjaar? Het is geen exacte wetenschap ben ik bang maar voor mij wel reuze interessant en leerzaam.

Wijnblog: goede voornemens 2015

Goede voornemens. Ik zie dat ik hier op Wijn-Blog elke twee jaar een poging waag, geheel toeval overigens, laat ik maar weer eens wat roepen voor 2015. Ik heb niet heel veel nieuws te melden. M'n voorraad wijnen is gestaag gegroeid. Ik heb er inmiddels twee klimaatkasten bij, een voor rood, een voor wit, sprankel en zoet. Ik wil mezelf echter beperken voor wat betreft het verzamelen van wijn. Wijn moet gedronken worden! Wat ik drink moet dan natuurlijk goed en lekker zijn. Weg van het middelmatige, daar heb ik overigens nog een hoop van liggen dus die gaan er het eerst aan. Genieten staat voortaan voorop, analyse op het tweede plan. Niet proeven, niet drinken maar nippen gaat het worden. Begeleidende gerechten en hapjes worden belangrijker. Meer vrienden over de vloer om me daarmee te helpen. Spreuken voor 2015: slow food, dolce far niente, carpe diem en ad fundum!